Introduction attempt 54.
Ik heb ondervonden dat een lege, witte pagina heel intimiderend is. Mijn hoofd is leeg. Ik begin te twijfelen of ik mezelf wel ken.
Je hebt de feiten. Alles wat er op mijn passpoort staat. Enkel relevant voor airport security en de verveelde vrouw die al 30 jaar tegen haar zin aan het loket van mijn bank werkt.
Naast de feiten ‘moet’ je dan enige vorm van diepgang hebben. Wie ben ik, wat doe ik, wat zijn mijn doelen, wat wil ik bereiken? Om heel eerlijk te zijn, ik heb geen flauw idee meer. Moest je me deze vraag een jaar geleden stellen dan had ik je een paper kunnen doormailen met mijn gestoorde en extreme toekomstplannen. Tot 13 maart. Toen was het plots gedaan met lachen. Ik zag mijn toekomst vergaan zoals de rook van de Marlboro light sigaret dat ik elk uur opsteek.
Urenlang naar een lege witte pagina staren, heeft me doen beseffen dat alles wat ik voor ogen had vanaf het moment dat ik mijn pdf-diploma in mijn mailbox zou krijgen nu een illusie is. Hoe is het mogelijk dat de dromen die ik jarenlang had nu plots onmogelijk lijken?
Ik zag mezelf altijd als een persoon met veel zelfvertrouwen die recht in zijn schoenen staan. Die niets negatiefs van een ander aanneemt en vastberaden is om te doen wat hij wil. Ben ik een ‘sissy’ geworden?
Als lid van de redactie van The School of Marketing wil ik achterhalen wat ‘succes’ is. En hoe anderen dit interpreteren. Ik wil achterhalen hoe -in mijn ogen- succesvolle mensen zichzelf percipiëren en hoe zij hun doelen hebben bereikt.
Wat ik wel weet, is dat ik gepassioneerd ben door de kunst van copywriting. En die passie ga ik gebruiken om al de bevindingen en antwoorden op mijn vragen met jullie te delen. Want ik weet dat ik niet alleen ben in mijn zoektocht.
Oh, by the way, mijn naam is Alexo Gaorgievski.
