Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…

GEEUUUWWW. Wel werkt het? Krijg je het gevoel dat je moet geeuwen? Waarom toch? Dit alles heb je te danken aan de spiegelneuronen in je hersenen.  Het spiegelneuron is een neuron dat je aanzet tot het na-apen van iemand. Je kan de pijn ook voelen van iemand zonder dat je deze zelf ondergaat.

Stel je even voor: je ziet iemand met zijn nagels over het krijtbord krassen, hij slaat met een hamer op zijn eigen duim of stoot zijn voet tegen de hoek van de tafel.
Kreeg je ook een raar gevoel? Voelde je de pijn? Jaja, daar zijn de neuronen weer!

Kan marketing spiegelen?

Hollister, Abercrombie&Fitch,… Laat het je een belletje rinkelen? Merken gaan hier enorm goed op inspelen. De reden? Spiegelneuronen werken vaak samen met dopamine, het gelukshormoon. Wanneer je door de winkelstraat loopt en op straat gespierde mannen of mooi gevormde vrouwen ziet staan komen je neuronen in gang. Je wil er net zoals hen uitzien, ze stralen zelfvertrouwen uit, zien er gelukkig uit en veel meer. Daarom net dat jij de Hollister winkel binnenging! Eens binnen overvalt de geur je, de donkere inrichting en de mooie mensen die je met veel plezier willen helpen. Voor je het weet sta je met een hoop kleren en je bankkaart aan de kassa. Op dat moment komt er een enorme dosis dopamine vrij, je krijgt als het ware een “koopgasme”. Als je naar buitenloopt met je gevulde zakken voel je je geweldig, sexy, mooi, succesvol,… omdat je net zo’n mooie kleren draagt als de modellen voor de winkel.

Niet veel later loop je door dezelfde winkelstraat, een bekende geur komt op je af. Ja, HET parfum van Hollister komt je tegemoet. Op dat moment komt er in je hersenen weer een dosis dopamine vrij, deze laat je weer denken aan het moment toen je gelukkig buitenliep met je zak vol kleren. Net daarom dat je de winkel weer automatisch binnenloopt…

Spiegel neuronen

Liegt de spiegel dan?

Bestaat je eigen smaak van kledij dan eigenlijk wel? Het spijt me dat ik je moet teleurstellen maar je smaak zal altijd gebaseerd zijn op dat van je vrienden of wat de modeketens je opdragen mooi te vinden. Je ziet de ene kledingstijl natuurlijk liever dan de ander maar het zal altijd een weerspiegeling blijven. Herinner je de Crocs nog? Je vond ze in het begin vast en zeker afschuwelijk tot op het moment dat je beste vrienden ze droegen, je buurman, je ouders,… op dat moment was er iets in je hersenen dat zei: “Ik moet er gaan halen, en nu!”.

Dat je uiteindelijk gaat spiegelen aan andere kan je niets aan doen, zolang je jezelf niet verliest in de spiegel.

 

Bron gebaseerd op een boek: “Buyology: the thruth and lies about why we buy” by Martin Lindstrom